Tradycyjną metodą transportu ścieków sanitarnych, przemysłowych i ogólnospławnych jest kanalizacja grawitacyjna. Jednak nie wszędzie znajduje ona zastosowanie. Ograniczeniem są braki naturalych spadków terenu, wysoki poziom wód gruntowych, mała gęstość zaludnienia czy też niekorzystne warunki gruntowe. W takich przypadkach kanalizacja grawitacyjna nie znajduje uzasadnienia ekonomicznego biorącpod uwagę rozwój alternatywnych systemów kanalizacyjnych. Ścieki w takich systemach są transportowane w sposób wymuszony pracą pomp.

   Powszechnie pompy ściekowe są montowane bezpośrednio w zbiornikach, gdzie wraz z pionami tłocznymi, armaturą zwrotno-odcinającą i automatyką pracy pomp tworzą przepompownię ścieków. Pompy wówczas są zatopione przynajmniej częściowo w gromadzących się ściekach w zbiorniku, a obsługa ma z nimi bezpośrednio kontakt, co utrudnia eksploatację przepompowni.

   Ze wzgledu na ograniczenie ilości wody zużywanej wody zużywanej przez mieszkańców w gospodarstwach domowych pojawiają się problemy związane z coraz większą intensywnością odorów oraz problemy mające związek ze zwiększoną koncentracją części stałych w ściekach.

   Rozwiązaniem tego typu problemów jest zastosowanie tłoczni ścieków w celu transportu ścieków. Istotnym elementem tłoczni ścieków, odróżniającym je od przepompowni, jest wykorzystanie procesu separacji części stałych zawartych w ściekach na wlocie do pomp oraz zastosowanie pomp nie wymagających zanurzenia w ściekach.